March 21, 2020
Γιατί ο κορωνοϊός είναι ακριβώς αυτό το ξυπνητήρι για την αφύπνιση της συνείδησής μας, από που ερχόμαστε και τελικά τι χρειάζεται για να επιβιώσουμε. Πόσα λάθη κάναμε στην πορεία και πόσο λάθος σκεφτόμαστε, μήπως τελικά χάσαμε το δρόμο; Γιατί τώρα celebrities, εφοπλιστές αλλά και όλοι οι κοινοί θνητοί άνθρωποι είναι σε καραντίνα. Όλοι στην ίδια μοίρα ως αποτέλεσμα της ύβρεως που διαπράξαμε και προκαλέσαμε την «νέμεσιν», την οργή και εκδίκηση δηλαδή εκδίκηση του σύμπαντός απέναντι στο ανθρώπινο είδος που συνεχίζει να υπερεκτιμά τις ικανότητες και τη δύναμή του, σωματική αλλά κυρίως πολιτική, στρατιωτική και οικονομική και συμπεριφέρεται με βίαιο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στην ίδια του τη ζωή.
March 7, 2020
Η ημέρα της Γυναίκας δεν είναι μια ακόμα γιορτή. Είναι μια ημέρα μνήμης των αγώνων για τα δικαιώματα των γυναικών. Δεν είναι ακόμα μια φιέστα για να πούμε "Χρόνια Πολλά" και να χαρίσουμε λουλούδια. Και δεν είναι μόνο μία ημέρα. Είναι και οι υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου που οι γυναίκες παγκοσμίως δίνουν τη δική τους μάχη, όλες μαζί και κάθε μία ξεχωριστά σε μία κοινωνία που αλλάζει αργά και βασανιστικά...
February 26, 2020
Νόμιζα ότι θα ζήσει για πάντα. Όταν έμαθα ότι μπήκε στο νοσοκομείο είπα αυτός ο άνθρωπος αποκλείεται να πεθάνει ποτέ. Δεν είναι άνθρωπος. Είναι μια ιδέα. Άφθαρτος. Αειθαλής. Θα τη γλιτώσει. Άλλωστε το έλεγε και ο ίδιος ότι το χάρο θα τον διώχνει μακριά. Αγέραστος, διψούσε για τη ζωή και τη ρούφηξε ως το μεδούλι. Θρύλος μα και ταπεινός. Γλυκός και αεικίνητος. Δεν το έπαιξε ποτέ βεντέτα παρόλο που ήταν. Αγαπήθηκε όσο λίγοι και όλοι θα τον θυμούνται ως "τον αιώνιο έφηβο" που θα συμβολίζει για πάντα τη ζωή και τη νιότη. Και έτσι όπως έκατσα στο laptop να γράψω ένα αποχαιρετιστήριο μήνυμα στον Κώστα Βουτσά ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τα μαθήματα ζωής που μας άφησε παρακαταθήκη εκτός από την πολιτιστική κληρονομιά, το γέλιο και τις ατάκες του.
January 7, 2020
Το γεγονός ότι γεννήθηκες κάποτε σαν σήμερα δε σημαίνει απαραίτητα ότι πρέπει να γιορτάσεις συμβατικά με κλισέ κεράκια και κλισέ ευχές, βάζοντας το ψεύτικο χαμόγελο στα χείλη και τραγουδώντας το γνωστό τραγουδάκι "μεγάλη να γίνεις με άσπρα μαλλιά".
Πρώτον γιατί δε θα έχω ποτέ άσπρα μαλλιά - εσύ; Δεύτερον γιατί δε χρειάζεται να γίνω μεγάλη για να με λένε σοφή και τρίτον γιατί τη γνώση μπορείς να τη σκορπίζεις κάθε μέρα δείχνοντας το δρόμο με τις πράξεις και τις λέξεις σου. Και όταν το χάνεις, πάλι να το βρίσκεις και ξανά να προσπαθείς να είσαι το παράδειγμα αυτό το φωτεινό παράδειγμα που τρέχει το extra mile. Που χαρίζει το έξτρα χαμόγελο που είναι εκεί να βοηθήσει με μια καλή κουβέντα και να εστιάσει στα θετικά και όχι στα αρνητικά των ανθρώπων. Άλλωστε, αν κάτι όλοι ψάχνουμε είναι η αποδοχή.